Op zijn rode fiets is Zjef supersnel. Samen met Sem en Fatima zoeft hij door de straten en racet hij door de wijk. Als er een nieuw meisje in de buurt komt wonen, hoopt Zjef op een extra lid voor hun wieltjesclub. Misschien heeft het meisje ook skeelers, een step of een skateboard? Zjef schrijft Lea een heleboel briefjes, maar elke dag heeft ze een ander smoesje om niet mee te hoeven doen. Als Zjef op een dag bij Lea langsgaat, ziet hij waarom…
Dit fijne prentenboek biedt op een waardevolle manier een podium aan diversiteit en inclusie. Het meisje in de rolstoel is niet op de achtergrond aanwezig, maar Lea is de ster van dit verhaal. ‘De wieltjesclub’ beschrijft uitgebreid hoe zij zich voelt en wat dat voor haar betekent. Het boek biedt zo jonge kinderen een spiegel en een venster, herkenbaarheid of een blik op de wereld.
De gedetailleerde illustraties in zachte kleuren passen erg mooi: ik hou van de lieve personages en van de goed gekozen details die maken dat het verhaal voor kinderen erg herkenbaar en vertrouwd voelt. De tekst in dit boek is vrij uitgebreid, de taal rijk (superfijn om bijvoorbeeld op zoek te gaan naar allerlei synoniemen voor werkwoorden als ‘racen’), een ideaal voorleesboek dus voor iedereen vanaf de laatste kleuterklas.
