Na een schipbreuk spoelen een vader, een dochter en hun hond aan op een wel heel bijzonder eiland. In een diepblauwe zee ligt een kleine smaragdgroene heuvel, net groot genoeg voor hun drieën. Nadat ze van de eerste schrik bekomen zijn, schikken ze zich al gauw in hun lot en deinen ze mee met de golven, op het ritme van het eilandleven. De verschillende seizoenen, grillige weersomstandigheden en allerlei gevaren lijken hen niet te kunnen deren: steeds weet het bijzondere eiland hen te beschermen. Na een tijdje pikt een schip hen op en is het tijd om te vertrekken, maar niet zonder afscheid te nemen…
‘Eiland’ is veel meer dan een doorsnee prentenboek. De tekeningen zijn heel erg mooi en suggereren een exotische en intrigerende plek, ver van hier. Doordat niet alle figuren mooi afgelijnd zijn en meermaals in elkaar overlopen dagen de illustraties kleuters ook uit en wordt hun fantasie maximaal aangesproken. Dit boek heeft geen tekst, wat maakt dat het meer dan één verhaal vertelt: afhankelijk van wie kijkt of leest komen andere dingen centraal te staan in het verhaal. Tot slot was dit boek voor onze kleuter ook een eerste kennismaking met het begrip ‘dramatische ironie’ (ja, dat heb ik haar uitgelegd, teachers gonna teach): het idee als enige van het gezelschap de situatie door te hebben vond Mona alvast heel leuk.
Een avontuurlijk en zinderend prentenboek dat je meeneemt naar een onbewoond eiland ver van hier, net wat je nodig hebt op een nieuwe druilerige dag tijdens die verrekte paaspauze.
