Dat ik een fan ben van Sinterklaas is intussen absoluut geen geheim meer. Wat ik misschien nog het allerfijnst vind is dat de komst van de man uit Spanje kinderen echt doet dromen: even lijkt alles mogelijk… Zo heb ik het met mijn zus soms nog over dé gemiste kans uit onze jeugd (wat volgt toont alleen maar aan hoe zorgeloos wij groot geworden zijn): elk jaar vroegen we aan de Sint een telefoonset om vanuit onze kamers naar elkaar te bellen. We wisten dat onze ouders dat onzin vonden en we dat cadeau uit die hoek niet moesten verwachten, dus we vestigen al onze hoop op de jarige man uit Spanje. Helaas loste de Sint onze wens ook niet in. En hoe erg ik me de teleurstelling van toen nog kan herinneren toch moet ik bekennen dat deze Sint ook niet van plan is om alle wensen op Zegers en Mona’s wensenlijst te vervullen. Zo zal onze zoon, die al zo lang droomt van een echte hond, ook dit jaar geen vrolijk kwispelend of blaffend diertje in zijn schoen vinden. Sorry, Zeger! Ondertussen probeer ik het dromen van wat te verlichten met een surrogaat: een hond van Playmobil of dit heerlijke boek over de schattige teckel Tom.
In dit vrolijke prentenboek beleef je door de ogen van teckel Tom hoe hij kort na zijn geboorte een nieuwe thuis vindt bij Saar. Saar krijgt immers voor haar verjaardag van haar twee papa’s een hondje. Het is een fijn verhaal dat erg vlot verteld wordt aan de hand van kleurrijke en voor kleuters erg aantrekkelijke beelden. Het feit dat het verhaal verteld wordt door de ogen van de hond levert een aantal bijzondere overpeinzingen op en geven dit verhaal net ietsje meer.
