Als dikke regendruppels rode rups ruw uit haar slaap halen, krijgt kever meteen een geweldig idee. Heel veel moeite hoeft hij niet te doen om zijn rupsenmaatje te overtuigen en vliegensvlug vertrekt hij alvast naar hun plaats van afspraak. Rode rups op haar beurt verzamelt haar kleurrijke rupsenclub en samen trekken ze richting kever en de hoogste boomtop…
Onderweg doen die schattige rupsen met hun zachte ronde lijfjes en levendige mimiek vooral aan je eigen kleuter(s) denken. Met vragen als ‘Zijn we er bijna?’, ‘Is het nog ver’, maar ook ‘Wat komt er na hoger-dan-hoog?’ is hun onderweg zijn in de eerste plaats heel herkenbaar. Maar vergis je niet dit kleine boekje biedt meer dan louter herkenbaarheid: het toont immers op geniaal eenvoudige wijze de waarde van treuzelen en traagheid, van tijd geven en tijd krijgen. Zonder meer schone dingen om mee te geven aan je kroost en een waardevolle reminder voor jezelf.
Ook voor haar nieuwste prentenboek vormde Hanne Luyten een duo met Noëmie Willemen. Hanne verzorgde zoals steeds de tekst en behalve heel erg mooi vind ik die misschien hier en daar wat lang voor de doorsnee tweejarige (de uitgeverij stelt ‘vanaf 2 jaar’). Dat hoeft echter geen bezwaar te zijn: je kan het boek zeker langer voorlezen en aan de hand van de mooie en helder gekleurde illustraties vertel je vlot je eigen verkorte versie van het verhaal en je kan het boek natuurlijk ook aan oudere kinderen voorlezen. Tot slot ben ik grote fan van het steeds terugkomende ‘op jou wil ik altijd wachten’. Het klinkt als een frisse variant op het meer doorsnee ‘Ik hou van je’ en heeft wie weet wel potentieel om uit te groeien tot de nieuwe ‘tot de maan en terug’ (immers ook ooit uit een prachtig prentenboek gerecycleerd).
