Niet te zien op deze foto is wat er voorafging aan dit ogenschijnlijk idyllisch tafereeltje: een ruzie om – godbetert – een Playmobilhond. Omdat ik geen zin had in een rondje scheidsrechteren in een conflict waarin toch niemand gelijk heeft, stelde ik voor om buiten wat te gaan lezen en zo de boel te ontmijnen. Dat werkt hier gelukkig (bijna) altijd.
We lezen hier ‘Een huis voor Harry’, daarin gaat Harry, de poes, die altijd binnen zit, voor het eerst buiten tikkertje spelen met Vera, de vlinder. Al gauw blijkt Harry niet alleen de vlinder kwijt te zijn, maar is hij ook verdwaald. Hij probeert allerlei andere huisjes overal in de stad, maar hij vindt niet wat hij zoekt. Harry wil terug naar zijn eigen huis, maar hoe?
‘Een huis voor Harry’ vertelt niet alleen een fijn verhaal, maar is ook subliem vormgegeven. Harry is een levensechte poes en zijn mimiek doet iedereen glimlachen. Een boek vol grappige details ook, om te blijven herlezen en toch telkens weer nieuwe dingen te ontdekken. Dit prentenboek kreeg in 2019 de titel ‘Prentenboek van het jaar’ en dat is volgens mij helemaal terecht.
