“Eén hongerige vos
Twee sluwe ogen
Drie dikke kippen”
Dit is het begin van deze telboekthriller. In tien pagina’s telt Kate Read niet alleen tot tien, maar vertelt ze ook een heus misdaadverhaal. Ik hou van Reads kleurkeuze en tekenstijl, maar ben vooral fan het originele concept van haar telboek. Het verhaal is kort en de tekst is beperkt – het boek is dus snel uit, maar leent zich net om die reden uitstekend voor allerlei variaties en stemmenspelletjes: wij vertelden het verhaal al op fluistertoon, met een erg diepe stem, extra luid, met kakelende kippenstem, we telden al eens in het Engels, in het Frans, … en verzinnen de komende weken vast nog tien andere manieren om het verhaal tot leven te wekken.
