Zeven jaar geleden gingen we met onze kleine baby van toen op de arm de EK-wedstrijden van de Rode Duivels op groot scherm kijken. In een voor ons doen ongeziene vlaag van vaderlandse trots hesen we het kind in een rood voetbaltruitje met daarop zijn naam en zijn vaders oude rugnummer. Na een klein halfuurtje wedstrijd hielden hij en ik het meestal voor bekeken: vader bleef voor het vervolg en wij keerden bakfietstend huiswaarts. Prima vond ik dat en heel erg schattig, zo’n baby in het rood. Vandaag kijk ik met een mix van nostalgie en vertwijfeling terug op die herinneringen en vraag ik me af of we misschien toen onbedoeld en onwetend de basis legden voor de voetbalmanie waarin onze zoon zich nu al een paar weken bevindt. Nog voor De Bruyne zijn neus brak en kranten meerdere pagina’s wijdden aan het hypervlotte herstel van Witsel kende Zeger immers de volledige Belgische selectie uit het hoofd, had hij de andere deelnemende elftallen uitgebreid doorgelicht en wist hij al wie hij zou opstellen mocht hij bondscoach van pakweg Kroatië of Frankrijk zijn.
Nu het EK effectief van start is gegaan beheerst het groene veld helemaal zijn (en ons) leven en lijkt de commentaar van de Sporzaploeg de achtergrondmuziek van ons gezinsleven geworden. Uitslagen, doelpunten en individuele prestaties houdt Zeger bij in een daarvoor voorzien schriftje en in de keuken prijkt een planning waarop we dag per dag kunnen volgen welk land vandaag aan het nagelbijten mag. Vanzelfsprekend vind ik het fijn dat onze zoon echte interesses heeft en een passie ervaart en echt begrijpen doe ik het niet, maar dat is misschien niet zo belangrijk…
In een poging die liefde voor de sport enigszins te kanaliseren en toch ook nog iets van mezelf te herkennen in onze voetbalgekke zoon voorzag ik hem van wat lectuur. Uitgeverij Horizon bracht in aanloop naar het kampioenschap de reeks ‘Helden van het EK 2021’ uit, waarin ze telkens het levensverhaal van één van de sterspelers van dit EK beschrijven. De verschillende delen zijn gewijd aan o.a. Mbappé, Ramos, Ronaldo en Lukaku en bevatten enorm veel feitjes en wedstrijdverslagen. Zeger is extreem enthousiast over deze reeks en ik vind – na een weliswaar snelle blik – de boeken best goed geschreven. Bovenal vind ik het fijn om te zien hij alweer ervaart wat lezen hem brengt en biedt en de boeken lijken me in die zin ook heel geschikt om een minder enthousiast lezende, maar wel voetbalgekke, zoon of dochter deze zomer toch te doen genieten van een boek.
Graag lezen komt immers niet altijd vanzelf, denk ik, maar kan je wel heel enthousiast stimuleren: door voor te lezen en zelf te lezen, maar zeker ook door je kind te laten kiezen wat hij of zij leest en door lectuur te zoeken die écht op maat is. En daarvoor lijkt de vakantie me uitermate geschikt: nu allerlei schoolse opdrachten, in te kleuren leesminuten en goedbedoelde boekenbingo’s wegvallen, kan je kind misschien ontdekken hoe leuk lezen kan zijn. Even verdwijnen in een zelfgekozen boek is immers de allerleukste manier om die op school getrainde en ingeoefende vaardigheid echt eigen te maken. En of het te lezen boek dan over flitsende voetballers, dansende musicalsterren of fictieve dieren gaat, lijkt me van ondergeschikt belang. Wie graag leest, gaat immers meer lezen en alsmaar beter en dan nog liever lezen en komt zo in een fantastische vicieuze cirkel terecht… Op naar een zomer vol voetballers en leesplezier!
