In het prille begin is leren lezen lastig, zelfs als het vlot gaat en je sowieso al een grote (al dan niet genetische) boekenliefde meekreeg. Het duurt immers lang vooraleer je echt zelf een verhaal kan lezen aan een interessant tempo. Je laten voorlezen (ook al kan je het boek in kwestie best al zelf lezen) blijft daarom leuk: het gaat sneller én je kan helemaal verdwalen in het verhaal zonder je op de letters te moeten concentreren.
Wij laten om die reden Zeger nog steeds weinig boeken volledig zelf lezen. Veel vaker lezen we mee, om de beurt een bladzijde: wie links zit, leest de linkerbladzijde, wie rechts zit, de rechterkant. Het maakt dat lezen bij Zeger niet als ‘oefenen’ of ‘huiswerk’ aanvoelt, maar meer als een fijn moment alleen met mama of papa.
Zo lazen we op korte tijd al heel wat boekjes samen uit. Eén van onze favorieten is de reeks rond Ridder Muis over de bijzondere vriendschap tussen een muis en een draak. Extra plus vind ik dat zowel de ridder als de draak meisjes zijn, het verwachtingspatroon even doorbreken kan nooit kwaad.
