Nooit waren we zoveel samen thuis als de laatste twaalf maanden. Nooit was er zoveel aandacht, tijd en ruimte om die twee hier te zien groeien: te zien spelen en smossen, kleuren en knutselen, steppen en stoepkrijten. Nooit eerder werden de ruimtes zo gevuld met wilde verhalen, onstuimig lachen en ontelbare vragen. Nooit eerder werd ons huis zo gekoesterd, nooit eerder wilde ik er zo graag even helemaal alleen van weg als nu. Maar toch… ondanks dat het soms van het allerbeste te veel is, probeer ik ons intens samen beleven van het leven van elke dag te koesteren, dít komt wellicht nooit meer terug.
Precies daarover gaat ‘Samen zijn we thuis’: over die kleine, maar zo schone dingen die een huis een thuis maken, een gezin een plek om altijd weer te landen. De lieve familie in dit boek gaat verhuizen en hoewel het hoofdpersonage bang is om in het nieuwe huis allerlei dingen te zullen missen, beseft ze al gauw dat thuis de plek is waar je samen bent.
Mooie tekeningen in donkere, maar warme kleuren en een minimum aan goedgekozen rake woorden maken dit boek een aanrader voor kleine, maar zeker ook al wat grotere kinderen. Een supermooi en gezellig verhaaltje om te lezen voor het slapengaan, om dan te eindigen met een eindeloze opsomming van die gewoontes en momenten die je als gezin viert. Gegarandeerd goed slapen dan!
