Jullie herinneren je vast nog mijn en Zegers enthousiasme van vorige week over ‘Planeet Omar’. Toen het eerste deel uit die reeks sneller dan gehoopt uit was en de bibliotheek deel twee – compleet onterecht – niet in huis bleek te hebben, besloot de zoon mijn zwakke plek te bespelen door argumenten aan te brengen om deel 2 in huis te halen. Hij weet immers erg goed dat ik op vlak van leeshonger en boekenpret de ruggengraat van een natte krant heb… Enter deel twee: ‘Planeet Omar – Onverwachte superspion’. Voor wie zich nu zorgen maakt over mijn groter pedagogisch plan, niet nodig: ik ben de rest van de week extra consequent geweest wat tandenpoetsen en kleren opruimen betreft en alles is weer in evenwicht nu.
In dit tweede deel zijn Omar, Charlie en Daniël niet alleen vrienden geworden, maar krijgen ze ook een stevige uitdaging voor de kiezen. De moskee van Omars familie blijkt met geldproblemen te kampen en de drie jongens willen maar al te graag helpen. Hun fundraisingplannen zijn aanvankelijk wilder dan wild, maar blijken uiteindelijk ook enorm effectief. Een talentenjacht, tientallen koekjes en vogels uit origami later hebben de drie een aardig bedrag bijeengespaard. Maar dan blijkt een dief het verzamelde geld te hebben gestolen… ‘Planeet Omar – Onverwachte superspion’ is een wervelend en avontuurlijk verhaal waar flink wat vaart in zit. Opnieuw staat de sympathieke Omar centraal en hij verklaart volgens mij ook het succes van de reeks.
Doordat Omar ook gewoon droomt van een nerf-pistool en denkt nog even te kunnen wachten met zijn schoenen aan te doen als zijn mama het pas één keer heeft gevraagd, is hij in de eerste plaats heel herkenbaar. Daarnaast is Omar inderdaad moslim, maar de cultuur en het gezin waarin hij opgroeit worden op zodanige frisse manier in de boeken verwerkt dat het nergens als gekunsteld of belerend aanvoelt. Integendeel Omars achtergrond voegt letterlijk iets toe aan de verhalen en biedt zo jonge lezers een venster op de wereld.
