Ariël houdt van zwemmen, Rapunzel heeft eindeloze lokken, Doornroosje valt in een diepe slaap en ook in dit boek is het Beest behoorlijk kwaad. De namen van de hoofdpersonages en een aantal verhaalelementen klinken je vast bekend in de oren, toch vertelt Elisabeth Lucie Baeten niet de gekende sprookjes, maar wel een reeks fijne nieuwe verhalen. Voor ons alvast een erg fijne ontdekking! Hier vind je immers geen passieve prinsessen die lijdzaam ondergaan wat het leven en hun feeërieke naam voor hen hebben voorzien, maar wel frisse jonge vrouwen met herkenbare emoties en een eigen wil. Stuk voor stuk fijne, diverse personages die échte dingen meemaken en impliciet inspirerende levenslessen meegeven voor een nieuwe generatie kinderen.
Baetens fijn rijmende tekst danst tussen de heerlijke illustraties door. Die bladvullende en gedetailleerde beelden zijn het knappe werk van Flore Deman. Mona vindt het heerlijk om na het voorlezen zelf opnieuw te verdwalen in dit mooi gekleurde boek en zo de verhalen – ook zonder hulp – steeds weer te beleven.
Door de inspirerende verhalen en de prachtige illustraties is dit boek echt een feestje. Fijn cadeau ook om echt mee uit te pakken tijdens de aankomende feestperiode.
‘En ze leefden nog’ gaat over kiezen voor wat je hart doet zingen, over moeders en vaders die leren van hun kinderen, over gras dat heus niet altijd groener is aan de overkant en het laat zien dat luisteren naar hoe het echt met iemand gaat altijd een goed idee is.
Een zonder meer inspirerend en waardevol verhalenboek voor kinderen van nu en een warme reminder voor wie voorleest.
