Het werd de laatste jaren een herkenbaar beeld, een steeds terugkerende déjà vu. Als er een nieuw deel verschijnt in de Boomhutten-reeks zoekt onze zoon zich in het gezelschap van Andy en Terry een fijne leesplek en het is dan een hele tijd muisstil. Niet te storen is hij dan, pas terug bereikbaar als het boek helemaal uit is.
Het zijn die momenten die mijn boekenhart sneller doen slaan: onze breed geïnteresseerde negenjarige die spontaan en zelf kiest voor lezen – los van alle andere opties die er zijn – en alweer ervaart wat een boek hem brengt: onversneden letterpret én echte ontspanning.
Op de foto’s leest hij deel 12 al: de boomhut telt inmiddels 156 verdiepingen. Er komen deze keer een wensput, een wereldrecordverbreekverdieping en een gevonden-worstjesbureau bij en op kerstavond moeten de twee de kerstman helpen. Maar behalve die nieuwigheden blijft ook in dit deel vooral het gekende succesrecept overeind: de fantasie en constructiedrift van Andy en Terry kennen geen grenzen, humor is nooit ver weg en de vlotte afwisseling tussen beeld en tekst maken dat ook deel 12 leest als een trein.
En ik weet dat leraren niet altijd fan zijn van deze reeks en ze vaak zien als (te) makkelijk leesvoer… Maar goed nieuws: het is vakantie! En wie hier al wat langer volgt weet dat de vakantie mijn favoriete seizoen is voor een boek. Het is hét moment om misschien zelf weer meer te lezen, maar zeker ook om je al dan niet enthousiast lezende kind écht boekenplezier te laten ervaren, los van huiswerk, schoolse opdrachten en ‘moeten’. Er moet immers niks, maar lezen mag. Zorg dan ook voor keuze, opties en autonomie. Fiets samen naar de bib of je lokale boekenwinkel en laat je lezer kiezen, echt kiezen. Verdwalen in een zelfgekozen verhaal is immers de fijnste manier om de op school aangeleerde vaardigheid eigen te maken.
Wie mag lezen wat hij wil lezen, leest liever. En wie graag leest, gaat meer lezen en alsmaar beter en daardoor nog liever lezen en komt zo in een fantastische vicieuze cirkel terecht…
Fijne paasvakantie!
