Als zijn zus in bed ligt en hij dus theoretisch gezien ongestoord met alle Playmobil hier in huis zou kunnen spelen, dan is die ene politieauto waarover al de hele dag geruzied wordt plots niet meer zo interessant. Nee, dat is voor onze eerstgeborene meestal het uitgelezen moment om zich in de zetel te nestelen en te verdwijnen in een boek. Ik klaag niet hoor, ik vraag me gewoon af of ik zijn timing een uur of vier zou kunnen opschuiven…
Zeger leest hier ‘Grote Verwachtingen’, de door Jack Noel bewerkte klassieker van Charles Dickens.
Het verhaal begint wanneer Pip, een wees die opgroeit bij zijn zus en de dorpssmid Joe Gargery, op het kerkhof een ontsnapte gevangene ontmoet en besluit de man te helpen om te ontsnappen. Deze behoorlijke enge gebeurtenis blijkt de start van een hele reeks avonturen… In een notendop: niet veel later leert Pip een rijke nogal excentrieke vrouw kennen die samen met haar adoptiedochter wraak wil nemen op alle mannen ter wereld, vervolgens wordt hij verliefd op een voor hem onbereikbare vrouw en nodigt een wilde weldoener hem uit in Londen om daar een compleet nieuw leven te beginnen… Verhaalstof te over dus.
De vormgeving en de stijl van het boek spraken Zeger meteen aan. Het boek maakt deel uit van de reeks ‘Comic Classics’ waarbij Jack Noel klassiekers herwerkt tot toegankelijke graphic novels voor kinderen en daar is hij – wat ons – betreft ontzettend goed in geslaagd. Noel maakt niet alleen gebruik van tekst om het verhaal te vertellen, maar voegt ook enorm veel tekeningen en tekstballonnen toe, speelt met lettertypes, leesrichting en kleuren. Het is een interessant boek om naar te kijken en leest door die speelse ingrepen ook ontzettend vlot.
De inhoud vond Zeger even wennen: het originele verhaal van Charles Dickens speelt zich af in het begin van de 19deeeuw, in een maatschappij die in niets lijkt op de wereld die hij kent. En hoewel de auteur hier bewust mee omgaat door vaak op een grappige manier de tijdlijn te doorbreken en allerlei actuele verwijzingen te verwerken in het verhaal, bleven sommige gebeurtenissen en vooral de reacties van de personages hierop in de eerste plaats eigenaardig voor hem. Om die reden lazen we het tweede deel van het boek samen: Zeger las en ik legde de gebeurtenissen en de mopjes uit, een glansrol dus. Maar belangrijker: het boek maakte zo zijn titel helemaal waar en wij hadden paar fijne avonden samen.
