Houdini, de hond van Morris’ oma, is een meester in verdwijnen, ze loopt weg zodra ze de kans krijgt: naar buiten, de berg op. Morris, die een tijdje bij zijn oma woont – “er zijn verdrietige dingen gebeurd” – brengt de ontsnappingskoning steeds weer terug. Tot de sneeuw hem verrast en de hond deze keer echt verdwenen lijkt…
Bart Moeyaert kent de kunst van verhalen vertellen als geen ander: in zorgvuldig gekozen woorden, nooit één te veel of te weinig, schrijft hij over dappere Morris, die zoveel zorgen heeft en toch altijd eerst voor anderen zorgt: voor een ontsnapgrage hond, voor zijn oma en zelfs voor een onbekende jongen met een wel heel grote mond. Dit kleine witte boekje past in je hand en kruipt in je hart: het is een poëtische winterse vertelling over het belang van een naam, de kracht van huilen en de kou die maakt dat je kleiner wordt dan je eigen jas. De illustraties van de geweldige Sebastiaan van Doninck wekken de personages en het spierwitte genadeloze berglandschap tot leven, maar verwarmen en verzachten ook.
‘Morris’ is een bij momenten ijskoud verhaal, maar gelukkig is er op het einde altijd een oma die op je wacht, met een lappendeken, een stuk perencake en een kop hete chocolademelk…
