Met een zoon van zeven en een dochter van vier ligt het signaal voor bedtijd hier ruim een uur uit elkaar en daar is kind twee allesbehalve blij mee. Elke avond opnieuw bekruipt haar een ónoverkomelijk onrechtvaardigheidsgevoel. Ze stelt zich dan voor hoe we na haar vertrek naar bed en naar dromenland stapels chocolade eten, gezellig onder een dekentje boeken lezen, Facetimen met al wie haar lief is en meer van dat fraais dat ze absoluut niet kan en niet wil missen. Fomo van de allerergste soort.
Het is niet dat ik haar verlangen naar die avondlijke gezelligheid niet begrijp en ik vermijd ook liever alle vormen van onrust zo vlak voor bedtijd, maar ik weet ook dat de juist gedoseerde hoeveelheid nachtrust haar een betere versie van zichzelf maakt en dat ze ook deze keer wellicht niet zal uitslapen… Dus ook vanavond begeleidde ik haar om iets voor zeven zachtjes doch beslist richting trap en pyjama. Om het haar aangedane leed toch enigszins te verzachten kreeg ze niet één maar twee verhaaltjes voorgelezen. En die werden zorgvuldig uitgekozen, intussen weet ze goed hoe ze haar boekenkeuze kan inzetten om het bedtijdritueel gevoelig te verlengen. Zo staat Als je naar de aarde komt’ altijd garant voor een portie avondlijk filosoferen… En ik geniet en profiteer van de jaren dat dit soort kleine toegevingen voor haar en voor mij voelen als een overwinning.
Over het boek…
In ‘Als je naar de aarde komt’ richt Quinn zich tot wie vanuit de ruimte de blauwe planeet voor het eerst bezoekt. Beginnend in het zonnestelsel legt het figuurtje met de rode muts uit waar de aarde zich bevindt en hoe onze planeet in elkaar zit. Vervolgens zoomt Quinn in op de mensen die er wonen, de verschillende dieren, allerlei beroepen, weersomstandigheden, vormen van transport, gerechten en zo meer. De prachtige illustraties, bijzondere details en kleine grapjes hier en daar maken dat je eindeloos in dit boek kan verdwalen en leiden tot de schoonste gesprekken. Een boek dat sowieso in de smaak valt bij kleuters, maar ook lang daarna nog intrigeert – zo leerde Zeger zichzelf met dit boek zijn naam en die van zijn zusje in gebarentaal.
