Musea trekken amper nog volk, expo’s blijven leeg en wachten tevergeefs op bezoekers, maar dat geldt niet voor het Koninklijk Museum voor Onderbroeken! Voor ’s werelds meest complete collectie onderkleding staan elke ochtend weer dikke rijen mensen aan te schuiven: allemaal hopen ze een glimp op te vangen van de exclusieve slipjes geëxposeerd in dit magnifieke museum! Er zijn oerbroekjes, er is de sectie Grote-Oma-Onderbroeken, de ridderzaal, een eregalerij voor de roodfluwelen slip van de Koningin én de trots van het museum: het slipje van Mona Lisa! Het Louvre mag dan haar portret hebben, hier hangt het stuk waar het echt om draait: het kanten kleinood dat de billen van de Italiaanse mocht sieren. Geef toe, sowieso stukken interessanter en verrassender dan het ietwat zure en toch wat klein uitgevallen olieverfschilderij in Parijs.
Maar dan staat het succesvolle museum in rep en roer: de directeur trekt zijn haren uit en de koningin heeft het over een nationale ramp:
Mona Lisa’s slipje blijkt verdwenen!
Gestolen, gepikt, ontvreemd! Wie doet nu zoiets? Kosten noch moeite worden gespaard en alle onderdanen moeten op audiëntie bij de koningin om hun onderbroek te tonen. Maar is dat genoeg? Vindt de wanhopige museumdirecteur zijn pronkstuk terug?
‘De grote onderbroekenroof’ is een hilarisch en verrassend detectiveverhaal dat alles in huis heeft om te scoren bij klein en groot. De expressieve illustraties, de ritmische en rijmende tekst die je niet anders dan hyperenthousiast kan voorlezen en de talrijke woordgrapjes maken dit prentenboek tot een absolute voltreffer. Omwille van het onderwerp valt het boek vast al in de smaak bij kleuters, maar om de talig voortreffelijke tekst en talrijke woordgrapjes echt te kunnen appreciëren ben je ideaal iets (of gewoon heel wat) ouder.
‘De grote onderbroekenroof’ is het beste opkikkertje denkbaar, het ideale antigif voor wie een winterdip voelt opkomen. Letterpret en onderbroekenlol voor het hele gezin!
