Op een dag blijft Peter thuis van school, hij is ziek – of nee, niet echt ziek, maar wel schoolziek. Op zijn weg naar een stuk chocolade in de voorraadkast struikelt de kleine patiënt over een houtblok en dat blijkt een wel heel bijzonder houtblok te zijn… In de volgende hoofdstukken word je meegezogen in zijn wervelend levensverhaal en dat blijkt te gek om waar te zijn! Houtblok blijkt immers niet alleen een pop te zijn geweest (of is hij dat nog steeds?), maar ook onderdeel van een slechts matig geapprecieerde verjaardagstaart, een rondvliegend hondenspeeltje en ei zo na kandidaat voor het presidentschap. Je zou voor minder een identiteitscrisis krijgen.
Anders dan de foto’s doen vermoeden lazen Zeger en ik dit boek samen. Ook nu onze zoon alsmaar vlotter leest, blijf ik voorlezen een gezellige aanvulling vinden op zijn eigen leesavontuur. Samen een boek ontdekken, sympathie koesteren voor een personage en bewonderend kijken naar illustraties als deze scherpt zijn boekenliefde alleen maar verder aan.
In het begin van het verhaal voelde ik een zekere terughoudendheid bij onze zevenjarige tegenover de toch wel atypische protagonist, maar die aanvankelijke aarzeling verdween al snel. Houtblok ontpopt zich in een mum van tijd tot een erg fascinerend personage en blijkt een geboren verteller. In de avonturen die hij beleeft komt hij daarenboven erg vaak terecht in de positie van underdog, waardoor je steeds enthousiaster voor hem gaat supporteren.
“De pittige pruim die een pop werd” is een boek dat zonder twijfel fascineert: er is het originele verhaal met steeds weer niet te raden wendingen en de in alle opzichten grootse illustraties en vormgeving. Wij zijn fan!
