Viktor is een fiere jager en droomt ervan een cheeta te schieten. Als dat eindelijk lukt, is hij aanvankelijk heel gelukkig, maar niet veel later begint zijn geweten te knagen… Viktor onderneemt een moedige, maar hachelijke, poging om het door hem veroorzaakte leed recht te zetten, maar was dat wel zo’n goed idee?
Dit boek is misschien wel het mooiste dat je ooit zag… Jacques en Lise wonnen helemaal terecht al heel wat verschillende prijzen voor dit wondermooie boek. Niet de beperkte hoeveelheid tekst, maar de prachtig gestileerde tekeningen vertellen het verhaal. Een verhaal over empathie, berouw en geweten zonder happy end, maar met een verrassend en zinderend slot… om nog lang over na te praten.
Een boek dat voor mij nog maar eens aantoonde dat het plezier van voorlezen en samen lezen niet ophoudt wanneer je zelf leert lezen. Integendeel, ik vind het fantastisch om te zien wat een verhaal, een personage of een boek losmaakt bij mijn kinderen. Om die reden vind ik het vaak ook fijn om het boek zelf al op voorhand te lezen, zo weet ik wat er gaat komen en kan ik me volledig verliezen in hun spontane en authentieke reacties. En dat plezier gaf ik onbewust maar overduidelijk al door. Toen we enkele weken geleden aan zee waren, arriveerde na een paar dagen Zeger en Mona’s Moeke. Na een paar dagen arriveerde Moeke. Zeger liet dit (toen nieuwe) boek zien en zei meteen: “Ik zal het je voorlezen” en deed dat ook. Zo’n schoon beeld: onze zoon van zes die zijn Moeke een boek voorleest en met een gezichtje vol spanning afwacht hoe zij op het einde van dit boek zal reageren.