Toen we ondertussen bijna vier jaar geleden vanuit Antwerpen naar de rand verhuisden, kregen we daar heel wat voor in de plaats: meer groen, een dorp op fietsafstand en een tuin waar een voetbalgoal in past (niet meteen mijn prioriteit ). Hoewel ik tot op vandaag de hartzeer kan oproepen die de verhuis bij mij teweegbracht, geef ik ook grif toe dat we ons hier vier jaar en een pandemie later echt thuis voelen. Waarom die verhuis me dan zo’n hartzeer bezorgde? Omdat ik erg goed wist wat ik ging missen: de fijne buren, het gezoem van de stad, de horeca op wandelafstand, de altijd aanwezige compagnie in kleinere en grotere speeltuintjes en – misschien wel vooral – de vanzelfsprekendheid voor Mona en Zeger om op te groeien in diversiteit. Daarom vind ik het belangrijk dat de boeken die we hier lezen hun blik op de wereld verruimen en dat er in de verhalen die hen worden verteld naast de Anna’s en Jommekes van deze wereld ook andere, meer diverse, helden van papier aan bod komen.
Oliver Jeffers verwoordde het dit weekend nog erg raak:
“The world becomes very different depending on the stories you’re told and the stories you tell.”
Dit boek past helemaal in dat idee. Omar is net verhuisd en gaat naar een nieuwe school: zijn start verloopt niet helemaal vlekkeloos en hij heeft best wat aanpassingstijd nodig. Gelukkig is Omar thuis warm omringd en loopt het ook op school uiteindelijk wel los… Het boek is vlot en eigentijds geschreven en zet een interessant en sympathiek hoofdpersonage in de spotlights. Het werd hier graag en vlot gelezen!
